Barbara SobieskaDruhna Marysia była jedną z najwybitniejszych postaci powojennego harcerstwa na Opolszczyźnie, filarem środowiska IV Szczepu, a później ZHR w Opolu. Zmarła w rocznicę aresztowania Rudego, którego postać przybliżała wielu pokoleniom harcerek i harcerzy a która była dla niej, obok Kamyka, Orszy, Zośki i Alka rzeczywistym drogowskazem życiowym. Poświęciła życie harcerstwu i wychowywaniu kolejnych pokoleń dzieci i młodzieży. Założycielka KIHAM w Opolu, aktywny członek Rady Porozumienia KIHAM, aktywnie włączyła się w działalność ruchu żeńskiego po powstaniu ZHR. Odznaczona w 2009 r. przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego orderem Polonia Restituta za swoją pracę instruktorską. W 2018 r. Prezes Rady Ministrów Mateusz Morawiecki odznaczył druhnę Marię Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości.
Urodziła się 4 października 1932 roku w Trzcinicy w powiecie jasielskim. Jako dziecko przeżyła grozę II wojny światowej. Niewiele wiadomo o jej domu rodzinnym i rodzicach. Po wojnie ochotniczo zgłosiła się do służby junackiej. W okresie PRL pracowała fizycznie w opolskich Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego.
Od chwili, kiedy w wieku lat 13 włożyła harcerski mundur, nie rozstawała się z nim do końca życia. Pełniła wiele funkcji wychowawczych. Była szczepową, wielokrotnie drużynową opolskich drużyn harcerskich i gromad zuchowych, oboźną, komendantką obozów, organizatorką prac komisji historycznej hufca, członkinią wielu kapituł na stopnie harcerskie i instruktorskie, opiekunką wielu prób.
Historia harcerstwa, a zwłaszcza Szarych Szeregów była jej pasją. Wielu ze swych żyjących szaroszeregowych bohaterów, jak Kamyka, Orszę, Śwista, Józefa Piątkowskiego, Zdzisławę Bytnar i wielu innych znała osobiście. Wciągnęła do pracy IV Szczepu w Opolu byłego Zośkowca – hm. Stefana Gorgonia, ps. „Kurp”. Razem z hm. Anną i Jerzym Bogaczami doprowadziła do uroczystości wręczenia sztandaru dla IV Szczepu przez Naczelnika Szarych Szeregów – hm. Stanisława Broniewskiego „Orszy w 1980 roku. Była pomysłodawczynią sprawności „Bohater” dla IV Szczepu, a potem Opolskiego Hufca Harcerzy ZHR noszących imię Szarych Szeregów. Przez wiele lat przygotowywała reprezentacje opolskego środowiska do udziału w Rajdach Arsenał, dzięki czemu kilka razy Opolanie byli nagradzani czołowymi miejscami w klasyfikacjach rajdu.
W ramach harcerskiej służby niepokornej działała w Radzie Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego. Stała się wtedy postacią znaną w całej harcerskiej Polsce.
Stała na straży przedwojennych wartości harcerskich często realizując je w formie szarej służby w swoim środowisku harcerskim. Sama wyznaczała sobie zadania tam, gdzie bywała potrzebna, zdarzało jej się pełnić funkcje magazyniera szczepu, kwatermistrza i inne – kiedy tylko było to potrzebne.
Wychowała wielu instruktorów byłych i czynnych ZHR, w tym nadal kilku pełniących funkcje we Władzach Naczelnych.
