Podsumowanie Akcji „Płomień Braterstwa”

14 sierpnia o godzinie 18:00 w kilkudziesięciu miejscach w Polsce młodzi Polacy i Ukraińcy wspólnie zapalili „Płomień Braterstwa” na grobach żołnierzy ukraińskich, którzy w 1920 r. razem z Wojskiem Polskim walczyli z nacierającą Armią Czerwoną. Ukraińska Republika Ludowa była w tej wojnie jedynym sojusznikiem Polski, którego armia stanęła wraz z Polakami do walki przeciwko bolszewickiej Rosji. Jej żołnierze fortyfikowali polskie miasta, bili się z wrogiem w Galicji Wschodniej. Bez ich udziału w obronie Zamościa przed Konarmią Budionnego polskie zwycięstwo w tej wojnie byłoby zagrożone. Walczyli za wolną Polskę do końca – aż do momentu, kiedy sami Polacy musieli ich rozbroić i internować na mocy porozumień z Rygi. Na wolną Ukrainę musieli czekać jeszcze ponad 70 lat. W przeddzień rocznicy zwycięskiej dla Polski Bitwy Warszawskiej oddamy hołd naszym sojusznikom, którzy nie opuścili nas w godzinie najtrudniejszej próby.

W 1920 roku – Rzeczpospolita Polska i Ukraińska Republika Ludowa zawarły sojusz mający na celu stworzenie bloku państw między Bałtykiem i Morzem Czarnym mając na celu przeciwstawienie się imperializmowi bolszewickiej Rosji. Wojsko Polskie z Wodzem naczelnym Józefem Piłsudskim oraz Wojsko Ukraińskie z Głównym Atamanem (Wodzem Naczelnym) Symonem Petlurą walczyło ramię w ramię przeciwko Armii Czerwonej o niepodległość Ukrainy i Polski. Wspólnie oswobodziliśmy Kijów, wspólnie broniliśmy Kresów Południowo-Wschodnich, a ukraińska 6 Dywizja Strzelecka gen. Bezruczki bohatersko broniła Zamościa przed Armią Konną.

Rzeczpospolita w 1920 roku obroniła swą niepodległość, natomiast nie wystarczyło nam sił, aby wywalczyć wolność Ukrainy. Jej armia została internowana w Polsce, a w rejonie Kalisza osiedliło się wielu żołnierzy ukraińskich, wielu służyło później w Wojsku Polskim. Wielu z nich jest pochowanych w kwaterze Armii Ukraińskiej na Cmentarzu Prawosławnym na Woli. W tym dniu pamiętajmy o towarzyszach broni z 1920 roku.